Στην κτηνιατρική, ο γιατρός δεν μπορεί να επικοινωνήσει άμεσα με τον ασθενή του μέσω του λόγου αλλά καλείται να αποκρυπτογραφήσει τη “γλώσσα” του ασθενούς ζώου σχετικά με το πώς αισθάνεται, αν και πού πονάει, αν νιώθει δυσφορία, ναυτία κτλ.

Γράφει η Έμυ Τόττα Κτηνίατρος, CertAVP, PgCert VPS, Μετεκπαιδευθείσα στη Μονάδα Αναισθησιολογίας και Εντατικής θεραπείας ΚΖΣ ΑΠΘ

Επίσης, δεν μπορεί να αντλήσει άμεσα πληροφορίες, αλλά βασίζεται στην περιγραφή του κηδεμόνα, ο οποίος μπορεί να μην έχει αντιληφθεί μέρος του ιστορικού (“ίσως έφαγε κάτι στη βόλτα”, “έλειπε δύο μέρες από την αυλή”) ή να αποκρύπτει κάποια στοιχεία λόγω ενδοιασμών ή ενοχών (πχ. χορήγηση φαρμάκων, ουσιών ή ακόμη και τροφών που δεν πρέπει).

Ωστόσο, ο κηδεμόνας δεν είναι εκεί για να κριθεί για οτιδήποτε, αλλά για να βοηθήσει μαζί με τον κτηνίατρο το κατοικίδιό του. Η παράθεση, λοιπόν, των δεδομένων του ιστορικού θα πρέπει να είναι άμεση και ειλικρινής για να επισπευσθούν η διάγνωση και η έγκαιρη αντιμετώπιση. Στη συνέχεια, ο κτηνίατρος προχωρά στην κλινική εξέταση καθώς και σε μια σειρά διαγνωστικών εξετάσεων – πιθανότερα περισσότερων από αυτές που θα γινόταν εξ’ αρχής σε έναν άνθρωπο, ο οποίος θα περιέγραφε πώς ακριβώς αισθάνεται.

Προχωρώντας στο κομμάτι της αντιμετώπισης, και επειδή δεν μπορούμε να πείσουμε ένα ζώο να πάρει, για παράδειγμα, τα χάπια που έχουν συνταγογραφηθεί, ο κηδεμόνας θα πρέπει να παρακολουθεί στενά και να εξασφαλίζει την εφαρμογή της θεραπείας.

Τέλος, είναι στενάχωρο που δεν υπάρχει η δυνατότητα να εξηγήσουμε στον ίδιο τον ασθενή για ποιο λόγο βρίσκεται σε μια κτηνιατρική κλινική, τι θα θέλαμε από αυτόν και γιατί τον υποβάλουμε σε εξετάσεις ή θεραπείες.

Υπάρχουν ασθενή ζώα που πέραν του νοσήματός τους πρέπει να διαχειριστούν και το φόβο του ότι δεν κατανοούν τις προθέσεις και τις πράξεις των γιατρών. Έτσι μπορεί να αντισταθούν ή να αντιδράσουν επιθετικά. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τα προσεγγίζουμε αρχικά με ήπιους χειρισμούς, να τους μιλάμε με ηρεμία και όπου χρειάζεται να χορηγούμε ηρεμιστικά ή/ και κατασταλτικά φάρμακα.

Τι είναι η λεπτοσπείρωση – Πώς μπορούν να προστατευτούν άνθρωποι και κατοικίδια

Πηγή μόλυνσης για τον σκύλο και τον άνθρωπο αποτελούν τα μολυσμένα ζώα, κυρίως τα τρωκτικά.

Πρωταρχικός σκοπός πρέπει να είναι να μειώσουμε την αγωνία τους και να εξασφαλίσουμε μια επιτυχή αντιμετώπιση του όποιου προβλήματος προκαλώντας το λιγότερο δυνατό στρες.

*Κάθε ζώο είναι μοναδικό και οι ανάγκες του μπορεί να διαφέρουν από τα υπόλοιπα. Οι πληροφορίες που παρέχονται σε αυτό το άρθρο έχουν μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν τη γνώμη του θεράποντος κτηνιάτρου.
Απευθυνθείτε στον κτηνίατρο του κατοικιδίου σας για να λάβετε καθοδήγηση σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Η Έμυ Τόττα DVM, Cert AVP, PGCert VPS, Μετεκπαιδευθείσα στη Μ.Α.Ε.Θ Κ.Ζ.Σ, Α.Π.Θ. εργάζεται στην ΠΛΑΚΕΝΤΙΑ Κτηνιατρική Κλινική η οποία προσφέρει ολοκληρωμένη κτηνιατρική φροντίδα, με έμφαση σε εξειδικευμένες υπηρεσίες 2ης γνώμης.