Υιοθετώντας έναν σκύλο ανυπομονούμε να αρχίσουμε την κοινή μας ζωή. Σε αυτή τη φάση μπορούμε άθελά μας να κάνουμε κάποια λάθη που καλό θα ήταν να τα αποφύγουμε.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που σκέφτονται οι περισσότεροι όταν υιοθετούν έναν σκύλο, σύμφωνα με την εκπαιδεύτρια και Θεραπεύτρια Συμπεριφοράς Σκύλων Nora Borodziej από τη Βουδαπέστη είναι η εκπαίδευσή του. Να τον πάνε σε έναν ειδικό εκπαιδευτή να μάθει τα βασικά ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα. Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Το ίδιο και οι γνώσεις μας. Επομένως ένας ειδικός θα μας λύσει τα χέρια και θα μας βοηθήσει.

Η Borodziej εργάζεται κυρίως με σκύλους που εμφανίζουν προβλήματα συμπεριφοράς, ειδικεύεται στη διαχείριση επιθετικών συμπεριφορών και αντιδραστικότητας. ”Πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ένας καλός σκύλος είναι πρωτίστως ένας υπάκουος σκύλος που εκτελεί τα πάντα με εντολή. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση δεν είναι πάντα η πιο αποτελεσματική. Τουλάχιστον σε πρώτο χρόνο. Αυτό είναι το πρώτο λάθος που κάνουμε. Το άλλο λάθος είναι όταν οι νέοι κηδεμόνες παίρνουν τον σκύλο παντού από την πρώτη κιόλας μέρα. Συνήθως θέλουν να δείξουν με ενθουσιασμό στο κατοικίδιό τους πόσο όμορφη είναι η ζωή και πόσο φιλικοί είναι όλοι. Να το κοινωνικοποιήσουν γρήγορα και να γνωρίσει άλλους σκύλους και άλλους ανθρώπους. Ωστόσο, συχνά σε αυτές τις καταστάσεις τόσο οι σκύλοι όσο και οι κηδεμόνες βιώνουν τις πρώτες τους αποτυχίες. Ένας σκύλος που μόλις υιοθετήθηκε χρειάζεται πρωτίστως ηρεμία και σταθερότητα και όχι να τον υπερφορτώσουμε με ερεθίσματα”, θα πει η εκπαιδεύτρια.

Ας δούμε τι είναι ο κανόνας 3-3-3

Η Borodziej αναλύει τον κανόνα 3-3-3 που ο κάθε κηδεμόνας καλό θα είναι να γνωρίζει:

Τις πρώτες 3 μέρες στο σπίτι, τα πάντα μπορεί να είναι πολύ αγχωτικά για τον σκύλο που υιοθετήσατε. Μπορεί να είναι αρκετά ανήσυχος ή, αντίθετα, απλώς να κοιμάται (οι σκύλοι καταφυγίου αλλά και του δρόμου συχνά έχουν έλλειψη ύπνου). Μπορεί να μην θέλει να φάει ή να πιει. Μπορεί να ουρήσει ή να αφοδεύσει μέσα στο σπίτι.

Μετά από 3 εβδομάδες, ο σκύλος αρχίζει να βρίσκει τη θέση του σε αυτή τη νέα κατάσταση, στο νέο του περιβάλλον. Η καθημερινή ρουτίνα διαμορφώνεται σταδιακά- τόσο εκείνον όσο και για τον κηδεμόνα. Ο σκύλος αρχίζει να παρατηρεί περισσότερο το περιβάλλον του, να αλληλεπιδρά και να παίζει.

Μετά από 3 μήνες, ο σκύλος αρχίζει να νιώθει πραγματικά ασφαλής στον νέο του χώρο. Αυτή είναι μάλιστα η εποχή που σταδιακά αναπτύσσεται μια ασφαλής σχέση και ένα δέσιμο μαζί μας. Κατανοεί καλά τη ρουτίνα του και τους κανόνες και είναι ήρεμος και χαλαρός.

Φυσικά, το χρονοδιάγραμμα των 3 ημερών – 3 εβδομάδων – 3 μηνών δεν είναι κάτι απόλυτο. Κάθε σκύλος προοδεύει με το δικό του ρυθμό. Αλλά το ουσιώδες είναι ότι οι πρώτες εβδομάδες και μήνες είναι πολύ αγχωτικές περίοδοι για τα περισσότερα ζώα καθώς είναι γεμάτες με νέα ερεθίσματα και νέες καταστάσεις τις οποίες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και να συνηθίσουν.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε, σύμφωνα με την Borodziej, είναι ότι ο σκύλος δεν ισχύει το ότι θα πρέπει να νιώθει καλά επειδή από το καταφύγιο τώρα έχει σπίτι και τον αγαπάμε. Ακόμα κι αν το καταφύγιο ήταν πολύ στρεσογόνο, υπήρχε ρουτίνα και ο σκύλος δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει νέες καταστάσεις και απρόοπτα. Το να είσαι ασφαλής και το να νιώθεις ασφαλής είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Τι χρειάζεται ένας σκύλος που μόλις υιοθετήθηκε

Ένας σκύλος, αναφέρει η Borodziej, που μόλις υιοθετείται θέλει απολύτως απλά πράγματα που μπορούμε να του δώσουμε εμείς, όπως:

Ασφαλές μέρος, αποκλειστικά για εκείνον

Θέλει έναν χώρο όπου μπορεί να ξεκουραστεί και να κρυφτεί- μπορεί να είναι ένα κρεβάτι, ένα κλουβί ή οποιοσδήποτε χώρος που θα επιλέξει ο ίδιος. Η ξεκούραση και ο ποιοτικός ύπνος είναι κρίσιμα για την επεξεργασία του άγχους. Αν χρησιμοποιούμε κλουβί, δεν πρέπει να είναι κλειστό. Είναι σημαντικό ο σκύλος να μπορεί να ελέγχει πόσο χρόνο μένει εκεί. Κάποιες φορές επίσης δεν θέλει να κρύβεται και να απομονώνεται αλλά κολλάει στον νέο κηδεμόνα ακολουθώντας τον παντού. Αυτή είναι επίσης μια φυσιολογική αντίδραση, αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το ακολουθώ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θέλει χάδια.

Ήρεμη καθημερινότητα- Απλά πράγματα

”Τις εβδομάδες μετά την υιοθεσία, καλό είναι να αλλάξουμε λίγο την καθημερινότητά μας και να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί του. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό. Εδώ θα πρέπει να αποφεύγουμε κάποια πράγματα. Το να μην έχουμε μεγάλες προσδοκίες από αυτόν, να μην προσπαθούμε να του διδάξουμε τα πάντα ή να του απαγορεύουμε διαρκώς πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνει ανυπάκουος και ότι θα μας ”πάρει τον αέρα”. Αν τώρα τον βλέπουμε να μην θέλει να αλληλεπιδράσει μαζί μας, είναι καλύτερο να τον αφήσουμε ήσυχο και να περιμένουμε να μας πλησιάσει μόνος του. Αν όμως κάνει κάποια προσπάθεια αλληλεπίδρασης, όπως το να μπαίνει στο δωμάτιο όταν είμαστε μέσα για να δει τι κάνουμε, καλό θα ήταν να τον ανταμείψουμε με κάποια λιχουδιά ή με κάποιον έπαινο.”, λέει χαρακτηριστικά η εκπαιδεύτρια.

Να μην ”φορτωθεί” αμέσως με ερεθίσματα

Με το πού θα έρθει ο σκύλος στο σπίτι όλα πρέπει να γίνουν σιγά σιγά, με υπομονή και κατανόηση από μέρους σας. Βγείτε σύντομες βόλτες μαζί σε μέρη όπου δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, και αποφύγετε τις πολυσύχναστες ώρες στους δρόμους.

Να μπορεί να ανακουφιστεί από το στρες

Τι πρέπει να έχει ώστε να μειωθεί το στρες του:

-Βόλτες για αποσυμπίεση (σε μέρη όπου δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι)
-Ποιοτικό ύπνο
-Παιχνίδια για μάσημα
-Παιχνίδια με λιχουδιές
Όλα αυτά βοηθούν τον σκύλο να διαχειριστεί το άγχος του.

Αντί της απαγόρευσης

Πολλές συμπεριφορές, αναφέρει η Borodziej, του σκύλου που υιοθετήσατε μπορεί να είναι δυσάρεστες ή επικίνδυνες, αλλά είναι καλύτερο να τις προλαμβάνουμε παρά να τις απαγορεύουμε και να μαλώνουμε το ζώο. Έτσι, η εκπαίδευση αργότερα θα είναι πιο εύκολη, γιατί ο σκύλος δεν θα έχει την ευκαιρία να δείξει ανεπιθύμητες συμπεριφορές ώστε να εδραιωθούν.

Μέσα στο σπίτι:

-Χρήση παιδικών πορτών για να τον εμποδίσουμε να μπει σε συγκεκριμένα δωμάτια, να πηδάει πάνω μας όταν φτάνουμε ή όταν ετοιμάζουμε φαγητό.

-Χρήση κοντού λουριού μέσα στο σπίτι: π.χ. να τον δέσουμε για λίγο σε ένα κρεβάτι (ιδανικά με παιχνίδι για μάσημα ή παιχνίδι με λιχουδιές) ενώ τρώμε.

Έξω από το σπίτι:

Ποτέ χωρίς λουρί. Το απαγορεύει άλλωστε και ο νόμος. Σε κανένα μέρος ούτε και εκεί που επιτρέπεται. Δεν γνωρίζουμε πώς θα αντιδράσει σε ερεθίσματα ή τι μπορεί να κυνηγήσει.

Προληπτικά: Για να αποτρέψουμε τον σκύλο από το να πάει στο δρόμο, κρατάμε το λουρί κοντό.

Λίγα βήματα πριν τη διάβαση, μπορούμε να τον ταΐσουμε με λιχουδιά, ώστε όταν σταματήσουμε να πάρει και τη λιχουδιά. Στη συνέχεια τον επαινούμε και περνάμε μαζί το δρόμο.

Για το τέλος η Borodziej αναφέρει: ”Δεν είναι απαραίτητο να πάει ένας σκύλος σε εκπαιδευτή για να θεωρείται «καλός σκύλος». Αν όμως η συμπεριφορά του μας ανησυχεί πολύ, αξίζει να επικοινωνήσουμε με έναν επαγγελματία. Θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη συμπεριφορά και να διαχειριστούμε την κατάσταση, ώστε να νιώθουμε άνετα και με ασφάλεια μαζί του. Ένας νέος σκύλος που ουρεί μέσα στο σπίτι ή δεν ανταποκρίνεται σε αυτά που του λέμε δεν είναι ανυπάκουος, πεισματάρης ή κυριαρχικός. Είναι απλώς ένας σκύλος που ξεκινά μια εντελώς νέα ζωή μαζί μας και έχει πολλά να μάθει. Αλλά σχεδόν σίγουρα θα προοδεύσει πολύ μαζί μας, αν είμαστε πρόθυμοι να ”μεγαλώσουμε” μαζί του.”