Οι σκύλοι μπορεί να έχουν χίλιους τρόπους να δείχνουν ενθουσιασμό, αλλά όταν αγχώνονται γίνονται πολύ πιο διακριτικοί. Δεν θα κάτσουν απέναντί μας να μας πουν “σήμερα δεν είμαι καλά”. Θα το πουν με μικρές κινήσεις, που αν δεν τις ξέρεις, μπορείς εύκολα να τις περάσεις για κάτι άλλο.

Πόσες φορές έχεις δει τον σκύλο σου να γλείφει το ρύγχος του και να έχεις σκεφτεί ότι πεινάει; Ή να χασμουριέται και να υποθέτεις πως νυστάζει; Στην πραγματικότητα, πολλές φορές αυτά είναι μικρά “σήματα καπνού” που δείχνουν ότι προσπαθεί να ηρεμήσει τον εαυτό του. Είναι σαν να παίρνει μια βαθιά ανάσα.

Αν δεις ότι αποφεύγει το βλέμμα σου, ότι γυρίζει λίγο το κεφάλι στο πλάι ή ότι η ουρά του κατεβαίνει χωρίς λόγο, μην το προσπεράσεις. Μπορεί να πιέζεται από κάτι που εμείς θεωρούμε ασήμαντο. Έναν θόρυβο. Έναν ξένο. Μια αλλαγή στη ρουτίνα. Μια ενέργεια μέσα στο σπίτι που εμείς δεν προσέξαμε.

Και ύστερα υπάρχουν οι πιο “ηχηρές” εκδοχές του στρες. Ο σκύλος που δεν μπορεί να ηρεμήσει. Που περπατάει πέρα δώθε. Που γαβγίζει χωρίς εμφανή λόγο. Που γίνεται απότομα πιο προσκολλημένος ή, αντίθετα, αποσύρεται στην άκρη του δωματίου. Μερικές φορές μάλιστα στρέφει το άγχος πάνω του: γλείφει επίμονα τα πόδια του, ξύνει την ουρά του ή εμφανίζει δερματικό ερεθισμό που επιμένει.

Το πιο σημαντικό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον ακούσουμε. Να δούμε τι έχει αλλάξει. Η καθημερινότητά του; Η δική μας διάθεση; Η ώρα που τον αφήνουμε μόνο; Ο τρόπος που παίζουμε μαζί του;

Ένας σκύλος νιώθει πραγματική ασφάλεια όταν υπάρχει ρουτίνα στη ζωή του. Σταθερές βόλτες, σταθερή ηρεμία και σταθερά σημεία όπου μπορεί να κοιμηθεί χωρίς να τον ενοχλεί κανείς. Κάποιες φορές η λύση είναι τόσο απλή όσο λίγο μεγαλύτερη βόλτα. Άλλες φορές, λίγη παραπάνω εγγύτητα. Και όταν το στρες έχει “ριζώσει” λίγο πιο βαθιά, η καθοδήγηση ενός ειδικού στη συμπεριφορά ζώων μπορεί να κάνει θαύματα.

Οι γάτες: Ειδικοί στο να κρύβουν αυτό που νιώθουν

Αν οι σκύλοι μας δείχνουν έστω κάπως ότι δυσκολεύονται, οι γάτες έχουν μια εντελώς δική τους προσέγγιση. Είναι αριστοτέχνες στο να καλύπτουν το άγχος τους. Και, δυστυχώς, αυτό σημαίνει ότι συχνά αναγνωρίζουμε το πρόβλημα αργά.

Μια γάτα που στρεσάρεται σπάνια θα το κάνει εμφανές. Θα το ψιθυρίσει. Θα κρυφτεί περισσότερο από το συνηθισμένο. Θα αποσυρθεί σε μέρη που δεν πήγαινε πριν. Θα μειώσει το παιχνίδι, θα αλλάξει τον τρόπο που τρώει ή που κοιμάται. Μερικές φορές θα γαργαλήσει εμμονικά το τρίχωμά της μέχρι να αραιώσει σε κάποιο σημείο. Είναι ο τρόπος της να “παίρνει τον έλεγχο” όταν όλα γύρω της μοιάζουν ασταθή.

Και αν δείτε αλλαγές στη χρήση της αμμολεκάνης, μην το θεωρήσετε πείσμα ή αντίδραση. Πολλές γάτες αντιδρούν στο άγχος αλλάζοντας τη συμπεριφορά τους στην τουαλέτα. Δεν είναι κάτι που κάνουν για να μας “εκδικηθούν”. Είναι απλώς ένας τρόπος να δείξουν ότι κάτι δεν πάει καλά.

Οι γάτες αγαπούν την προβλεψιμότητα. Θέλουν το περιβάλλον τους να είναι όπως το έχουν μάθει. Θέλουν σημεία όπου νιώθουν ότι “ελέγχουν” τον χώρο. Θέλουν ύψη, κρυψώνες, σημεία για ξύσιμο και παιχνίδια που τους δίνουν νοητική εκτόνωση. Όταν αυτά λείπουν ή αλλάζουν ξαφνικά, η ψυχολογία τους κλονίζεται εύκολα.

Η λύση εδώ είναι συχνά πιο απλή από όσο φανταζόμαστε. Συγκεκριμένα σημεία για ξεκούραση, ύψη που της προσφέρουν ασφάλεια, προσεκτικές αλλαγές στο σπίτι. Και πάνω από όλα μια σταθερή παρουσία από εμάς. Όχι πιεστική. Απλώς διαθέσιμη.

Τι είναι το άγχος αποχωρισμού στον σκύλο – Πώς να τον βοηθήσετε

Το άγχος αποχωρισμού είναι από τα πιο συχνά προβλήματα συμπεριφοράς που αντιμετωπίζουν οι κηδεμόνες σκύλων.

Το κοινό μυστικό: Σκύλοι και γάτες θέλουν να νιώθουν ότι τους βλέπουμε

Μπορεί να διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, αλλά στο πιο βασικό είναι ίδιοι. Θέλουν να νιώθουν ότι κάποιος τα προσέχει. Ότι κάποιος τα βλέπει πραγματικά. Ότι δεν περνά απαρατήρητη η μικρή αλλαγή στο βλέμμα τους, η πιο αργή κίνηση, η ξαφνική ανάγκη για ησυχία ή για περισσότερη αγκαλιά.

Το στρες είναι ένα σήμα που μας λέει ότι ο κόσμος τους κάτι τους δυσκολεύει. Και αν εμείς σταθούμε εκεί με κατανόηση, υπομονή και μια μικρή δόση τρυφερότητας, το μήνυμα που παίρνουν είναι ξεκάθαρο: δεν χρειάζεται να το περάσουν μόνοι τους.

Αυτό είναι το μαγικό με τα ζώα μας. Δεν ζητούν πολλά. Μας ζητούν όμως κάτι πολύ συγκεκριμένο. Να είμαστε παρόντες. Να τα “ακούμε” ακόμα κι όταν δεν κάνουν θόρυβο. Να μαθαίνουμε τη γλώσσα τους, όχι για να κάνουμε διάγνωση, αλλά για να τα αγαπάμε λίγο καλύτερα κάθε μέρα.