Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορεί να πει κανείς για το καταφύγιο του Τάκη.

Τόσα πολλά, που δεν ξέρεις από που να αρχίσεις να μιλάς για αυτό το θαυμαστό εγχείρημα που ξεκίνησε ο Τάκης Προεστάκης πριν κάποια χρόνια στην Ιεράπετρα της Κρήτης.

Για όσους δεν είναι γνωστή η ιστορία του, πρέπει να μοιραστούμε μερικά γεγονότα για τα οποία έχει μιλήσει και ο ίδιος σε διάφορες συνεντεύξεις του στο παρελθόν.

Ο Τάκης ήταν ιδιοκτήτης ενός night club. Μια μέρα έτυχε να περάσει από τη χωματερή της πόλης του, όπου αντίκρισε ένα τραυματισμένο σκυλάκι, το οποίο λυπήθηκε και πήγε στον κτηνίατρο. Το ένα σκυλάκι έγιναν δύο, τα δύο τρία, τα τρία τέσσερα, ώσπου έφτασε να φροντίζει 70 με 80 σκυλάκια. Εκείνη την περίοδο, είχε πουλήσει την επιχείρησή του και με τα χρήματα που είχε, ανέλαβε την φροντίδα και την περίθαλψη των σκύλων που βρισκόταν στην χωματερή.

Δυστυχώς, πολλοί έκαναν παράπονα και έφτασαν και στο σημείο να απειλήσουν ότι θα σκοτώσουν τα ζώα. Ο Τάκης αντέδρασε ψύχραιμα και βρήκε τη λύση αγοράζοντας ένα χωράφι, 400 μέτρα από τη χωματερή, το οποίο έγινε και το καταφύγιό του.

Λόγω όλων αυτών που προσέφερε στα ζώα του καταφυγίου του – φαγητό, κτηνιάτρους, περιθάλψεις- ο Τάκης έφτασε σε μια αρκετά δύσκολη κατάσταση αφού τα χρήματά του είχαν εξαντληθεί. Αναγκάστηκε μάλιστα να πουλήσει το αυτοκίνητό του και να δανειστεί από φίλους και γνωστούς για να συνεχίζει να φροντίζει τα ζώα.

Όταν μια φίλη του, του είπε να κάνει social (Facebook & Instagram) για το καταφύγιο, είχαν αμέσως μεγάλη απήχηση, ιδίως στο εξωτερικό. Ώσπου μια μέρα, το έργο του δημοσιεύτηκε στην Daily Mail και κάπου εκεί έγινε ένα μικρό θαύμα για τον Τάκη.

Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε η ιστορία του Τάκη και κάπως έτσι ξεκινάει και η δική μας συνέντευξη.

Σε είπαν τρελό για όλα όσα έκανες και κάνεις με τα ζώα;

Ναι, πολλοί με είπαν τρελό που ξόδεψα όλες μου τις οικονομίες για να βοηθήσω τα ζώα. Όταν ξεκίνησα να λειτουργώ το καταφύγιο, οι άνθρωποι εδώ είχαν πολύ πιο κλειστό μυαλό σε σχέση με τα ζώα, από ότι έχουν σήμερα.

Ποιος σε βοήθησε στην αρχή και ποιος σε βοηθάει τώρα; Η οικογένειά σου; Οι φίλοι σου; Οι γείτονες;

Στην αρχή κανείς δεν με βοηθούσε και έπρεπε να τα κάνω όλα μόνος μου για τα ζώα. Τα τάιζα, τα φρόντιζα, τα πήγαινα στον κτηνίατρο, κάλυπτα όλες τις ιατρικές τους ανάγκες και άλλα πολλά. Πλέον, με βοηθάει η οικογένειά μου με την φροντίδα των ζώων. Ωστόσο το καταφύγιο στηρίζεται στις δωρεές που γίνονται.

Πόσα ζώα υπάρχουν στο καταφύγιο;

Αυτή τη στιγμή στο καταφύγιο υπάρχουν πάνω από 600 ζώα που φροντίζουμε. Έχουμε σκύλους, έχουμε γάτες, πρόβατα, κατσίκες και περιστασιακά κάποια άγρια ζώα τα οποία απελευθερώνονται πάλι πίσω στη φύση αφού πρώτα αναρρώσουν.

Δεν μπορώ να μην ρωτήσω αν κι εσύ έχεις δικό σου κατοικίδιο.

Έχω κάποια σκυλάκια που ζουν μαζί μου στο καταφύγιο, όπως είναι η Jenny, ο Bubbi και ο Charly, τα οποία δεν θα μπορούσα να τα αποχωριστώ ποτέ.

Θυμάσαι το πρώτο σκυλάκι που έσωσες;

Θυμάμαι πολύ καθαρά τον πρώτο σκύλο που έσωσα. Η Ζωή ήταν το πρώτο σκυλί. Ήταν μαζί μου για 12 χρόνια μέχρι που πέθανε από καρκίνο.

Διάβασα σε ένα άρθρο για την εκπληκτική προσπάθεια που έκανες και βοήθησες έναν παράλυτο σκύλο να περπατήσει ξανά. Θες να μας πεις περισσότερα γι’ αυτό;

Πολλοί άνθρωποι, όταν βλέπουν ένα σκυλάκι σε κακή κατάσταση, πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να του κάνουν ευθανασία. Αλλά για μένα, αυτό εξαρτάται από την κατάσταση που βρίσκεται κάθε ζώο ξεχωριστά. Αν βλέπω ότι ένας σκύλος έχει ακόμα τη θέληση να ζήσει και έχει ενέργεια, τότε δεν μπορώ να τα παρατήσω εύκολα. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να βοηθήσω το ζωάκι να νιώσει ευτυχισμένο ξανά.

Πώς τα καταφέρνεις; Δεν έχεις κουραστεί;

Φυσικά και είμαι κουρασμένος, όμως επιλέγω να συνεχίσω. Βρίσκομαι στο καταφύγιό μου 365 μέρες το χρόνο. Δεν μπορώ έτσι απλά να φύγω και να αφήσω τις ευθύνες μου. Μέρα νύχτα πρέπει να βρίσκομαι σε εγρήγορση για τυχόν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και αυτό μπορεί να γίνει κουραστικό μετά από λίγο. Ταυτόχρονα όμως, το βλέπω σαν την αποστολή μου. Και αυτή είναι η αποστολή της ζωής μου. Οι επιτυχημένες διασώσεις είναι η ανταμοιβή μου. Κάθε φορά που βλέπω ένα άρρωστο ή τραυματισμένο σκύλο να γίνεται ξανά υγιής και χαρούμενος, μου δίνει την ενέργεια που χρειάζομαι για να συνεχίσω.

Είσαι περήφανος που η δουλειά που έχεις κάνει έχει αναγνωριστεί και στο εξωτερικό;

Είμαι πολύ περήφανος που οι προσπάθειες για την διάσωση ζώων που κάνω έχουν αναγνωριστεί διεθνώς, καθώς μου δίνει την ελπίδα ότι κάποια μέρα η κατάσταση για τα ζώα στην Ελλάδα θα αλλάξει προς το καλύτερο.

Βλέπουμε στο takisshelter.org ότι άνθρωποι από όλο τον κόσμο επιλέγουν το καταφύγιό σας για να υιοθετήσουν κάποιο σκυλάκι. Ποιοι υιοθετούν περισσότερο; Έλληνες ή Ευρωπαίοι; Θεωρείς υπάρχει χάσμα στη νοοτροπία σχετικά με την υιοθεσία και τη φροντίδα ενός σκύλου;

Ζωάκια υιοθετούν περισσότερο οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί. Γενικά οι άνθρωποι εκεί σέβονται πολύ περισσότερο τα ζώα και δεν έχουν θέματα με τα αδέσποτα όπως εδώ στην Ελλάδα. Έχουν τελείως διαφορετική νοοτροπία και νοιάζονται περισσότερο από ότι οι δικοί μας (δυστυχώς για τους δικούς μας).

Πώς μπορεί κάποιος να γίνει εθελοντής στο Takis Shelter;

Όποιος θέλει να γίνει εθελοντής κάνει αίτηση απευθείας σε μένα. Η ομάδα μου κι εγώ αποφασίζουμε αν κάποιος έχει τις ικανότητες που χρειάζονται για να μας βοηθήσει με τα ζώα στο καταφύγιο.

Που μπορείς κάποιος να κάνει δωρεά για το καταφύγιό σου;

Το καταφύγιο στηρίζεται μόνο σε δωρεές. Όποιος θέλει να προχωρήσει σε δωρεά, μπορεί να βρει όλους τους τρόπους στο site μας. Ορίστε και το link.

Θες να συμπληρώσεις κάτι που μπορεί να μην είπαμε; Κάποιο μήνυμα;

Το μήνυμά μου είναι ότι πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε πόσο υποφέρουν τα ζώα στους δρόμους μας. Νιώθουν πόνο και φόβο, όπως ακριβώς κι εμείς. Όμως αυτά δεν έχουν κανέναν να τα βοηθήσει. Εμείς δημιουργήσαμε το πρόβλημα με τα αδέσποτα επειδή δεν στειρώναμε τα σκυλιά μας και τις γάτες μας. Και τώρα τα καταφύγια είναι ασφυκτικά γεμάτα και κάποιοι κάνουν τα στραβά μάτια. Αντί να φροντίζουμε τα ζώα που βρίσκονται ακριβώς έξω από την πόρτα του σπιτιού μας, κάποιοι ακόμα αγοράζουν ράτσες από τα καταστήματα! Πρέπει όμως να βοηθήσουμε αυτά που δεν έχουν κανένα να τα βοηθήσει. Μας δείχνουν το δρόμο πώς μπορούμε να το κάνουμε με το σωστό τρόπο, άλλες χώρες με διάφορα προγράμματα που σταδιακά κάνουν λιγότερα ζώα να γεννιούνται. Αυτό δεν τα εξαφανίζει όπως κάποιοι στην Ελλάδα νομίζουν – απλά σταματάει το συναίσθημα της θλίψης που έχουν τα ζώα όταν γεννιούνται στο δρόμο, δεν έχουν τροφή και έχουν έναν οδυνηρό θάνατο. Πρέπει να διδάξουμε ο ένας στον άλλον την αλήθεια, ότι δηλαδή η φροντίδα των αδέσποτων είναι σημαντική. Όταν βλέπουμε έναν σκύλο χωρίς τροφή ή που χρειάζεται βοήθεια, πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να μην υποφέρει μόνος του. Αν όλοι ανοίξουμε τις καρδιές μας έστω και λίγο, τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα, κάνοντας ένα βήμα τη φορά. Τα ζώα, όπως κι εμείς, θέλουν να νιώθουν ασφαλή και ευτυχισμένα.

Σας παρακαλώ, ας κάνουμε την Ελλάδα ένα μέρος όπου σκύλοι, γάτες, πουλιά ή κανένα άλλο ζώο δεν θα καταλήξει να υποφέρει μόνο και μόνο επειδή εμείς δεν νοιαζόμαστε αρκετά!