«Είμαι από ένα χωριό της Αμαλιάδας που λέγεται Άγιος Δημήτριος Ήλιδας και βρίσκεται δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Ήλιδας.

Στην αρχαία Ήλιδα/Μαρινάκι, όπου σήμερα υπάρχει αρχαιολογικός χώρος, αρχαιολογικό μουσείο, και ένα θέατρο 7000 θεατών, διοργανώνονταν οι Ολυμπιακοί αγώνες για πάνω από μία χιλιετία. Τα τελευταία 7 χρόνια, μάλιστα, έχει αναβιώσει ως διαδρομή το “μονοπάτι της εκεχειρίας” μέσω του οποίου οι αθλητές πήγαιναν περπατώντας στην αρχαία Ολυμπία μετά την ολοκλήρωση των προκριματικών αγώνων.

Έμεινα στο χωριό μέχρι τα 12 μου χρόνια, μετά πήγα σε Ιερατική σχολή της Τήνου. Το μεταφορικό μέσο που χρησιμοποιούσαμε στο χωριό κατά την παιδική μου ηλικία ήταν ο γάιδαρος. Ελάχιστες οικογένειες, οι πιο φτωχές δεν είχαν γάιδαρο. Και η δική μου οικογένεια ήταν φτωχή, αλλά μας είχε δώσει ο παππούς μου ένα γαϊδουράκι. Μετά πέρασαν τα χρόνια, άλλαξαν τα πράγματα, ήρθαν τα τρακτέρ, οι άνθρωποι δεν χρειάζονταν πια το γάιδαρο, μπορεί να τον ένιωθαν και ως βάρος. Έτσι σιγά σιγά λιγόστεψαν τα γαϊδούρια. Εγώ, όμως, ήμουν πολύ δεμένος μαζί τους.

Κάποια στιγμή, πριν χρόνια, είπα στον αδερφό μου ότι ήθελα μια γαϊδάρα. Τότε έπαιζα Ηλέκτρα. Ο αδερφός μου βρήκε μια και την ονόμασα Ηλέκτρα. Έλεγα στον κτηνίατρο ότι έψαχνα αρσενικό για να ζευγαρώσει κι εκείνη την ώρα μπήκε μέσα ένας γνωστός του που είχε φάρμα και αρσενικό γάιδαρο! Γνωριστήκαμε και κανονίσαμε να ζευγαρώσουν. Από την ένωσή τους βγήκαν τέσσερα αρσενικά γαϊδουράκια. Τα δύο τα χαρίσαμε, το ένα το κράτησε, και το δεύτερο στη σειρά το κράτησα εγώ και του έδωσα το όνομα του κολλητού μου – Ηρακλής.

Ο γάιδαρος είναι ένα ζώο που δένεται πάρα πολύ με τους ανθρώπους. Σε γνωρίζει, σε θυμάται, γκαρίζει όταν του μιλάς. Με το που πάω και πω “Ηρακλή!” γυρνάει το κεφάλι κι αρχίζει να γκαρίζει. Με τον αδερφό μου έχει έρωτα. Όταν ερχόταν στη φάρμα ο αδερφός μου και ο Ηρακλής καταλάβαινε τον ήχο του αυτοκινήτου, πήγαινε αμέσως και του ζητούσε χάδια. Όταν ήταν 13 ημερών υπάρχει ένα βίντεο που έτρεχε γύρω γύρω στο κτήμα από τη χαρά του κι όσο του φώναζαν το καταλάβαινε σαν παραίνεση σε καλπασμό, κι έτρεχε ασταμάτητα. Οι γάιδαροι είναι καλοί και για την αποψίλωση καθώς τρώνε τα βάτα που φυτρώνουν στα αυλάκια κι έτσι τα “καθαρίζουν”. Το ίδιο κάνουν και οι γίδες, όμως πλέον ο κόσμος δεν έχει πολλές γίδες. Ο Ηρακλής είναι φίλος με μια γίδα στη φάρμα, κάνουν παρέα.

Η εγκατάλειψη είναι το χειρότερο. Δεν έχω πάρει σκύλο γιατί ξέρω ότι είναι σαν παιδί, έχει μεγάλη ευθύνη, κι εγώ λείπω πολύ λόγω της δουλειάς μου με τις περιοδείες. Δεν θέλω να έχω το σκύλο μόνο από εγωισμό. Έχω δύο σκύλους στο κτήμα, τη Ρενάτα, ένα μολοσσό Ηπείρου, και το Τζακ, ένα παιχνιδιάρικο τσοπανόσκυλο. Στη φάρμα περνούν καλύτερα. Είναι σημαντικό να παίρνεις ένα ζώο όταν ξέρεις ότι θα μπορέσεις να ανταποκριθείς στις ανάγκες του.»