Κάθε χώρα θεσπίζει τους δικούς της νόμους και κανόνες και οι πολίτες πρέπει να τους ακολουθούν. Οι νόμοι για τα κατοικίδια προάγουν την ευζωία τους και τα δικαιώματά τους, βάζοντας όρια στην κακοποίησή τους.

Οι κανόνες που έχουν θεσπίσει κάποιες χώρες, προάγουν την ευζωία τους, ίσως όμως να φαίνονται λίγο παράξενοι. Κάποιοι είναι όντως περίεργοι, ενώ άλλοι ταιριάζουν με την κουλτούρα της χώρας που τους θέσπισε και είναι όντως χρήσιμοι και λογικοί.

Δείτε μερικούς από τους πιο πρωτάκουστους νόμους για τα κατοικίδια που ισχύουν σε διάφορες χώρες:

1. Στην Ιταλία και συγκεκριμένα στο Τορίνο, οι σκύλοι πρέπει να βγαίνουν υποχρεωτικά βόλτα 3 φορές την ημέρα. Όποιος δεν το τηρεί, τιμωρείται με πρόστιμο από 25 έως 500€. O συγκεκριμένος κανονισμός έχει θεσπιστεί από το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης.

Η αλήθεια είναι πως 3 φορές την ημέρα είναι ο ιδανικός αριθμός για τις βόλτες του σκύλου. Πολλές φορές ίσως να χρειάζεται παραπάνω toilet breaks, ειδικά αν είναι κουτάβι, ηλικιωμένος ή έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Αν αναρωτιέστε πότε θα προλάβετε να τα κάνετε όλα αυτά, εύκολα βρίσκεται χρόνος: Το πρωί, το απόγευμα και το βράδυ, με τη μεγαλύτερη να είναι το απόγευμα. Εναλλακτικές υπάρχουν, ανάλογα πάντα και με το δικό σας πρόγραμμα.

2. Στη Μεγάλη Βρετανία, απαγορεύεται να ιππεύει κάποιος που βρίσκεται υπό την επήρεια αλκοόλ.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε πως απαγορεύεται η οδήγηση σε κάποιον που έχει πιει. Στη χώρα των ιπποδρομιών Άσκοτ και των παμπ, το παιχνίδι ανεβαίνει επίπεδο: Σύμφωνα με ένα νόμο του 1872, το αλκοόλ απαγορεύεται στην οδήγηση αυτοκινήτου και επεκτείνεται σε άμαξα, κάρο, άλογο, κλπ. Συγκεκριμένα, αν ένας αναβάτης ελεγχθεί από τις αρχές σε δημόσιο χώρο ή σε αυτοκινητόδρομο και βρεθεί υπό την επήρεια του αλκοόλ, θα λάβει χρηματικό πρόστιμο και θα περάσει από δίκη.

Η Αγγλία είναι μια χώρα που έχει τα άλογα ως κατοικίδια. Ένας λάθος χειρισμός στο άλογο, ένα στραβοπάτημα, μια κακή απόφαση, είναι πράγματα που μπορεί να συμβούν σε κάποιον που έχει καταναλώσει αλκοόλ. Αυτό μπορεί να έχει αντίκτυπο τόσο στον αναβάτη, αλλά και στο άλογο που δεν φταίει σε τίποτα.

3. Στην Ελβετία, σύμφωνα με τον “Pet Buddy Law”, κάποια ζώα πρέπει υποχρεωτικά να υιοθετούνται ανά ζευγάρι.

Σύμφωνα με αυτό το νόμο, κάποια ζώα που είναι κοινωνικά και έχουν ανάγκη την παρέα ενός άλλου, προκειμένου να είναι ευχαριστημένα, θα πρέπει να υιοθετούνται ανά δύο και όχι μόνα τους. Οι παπαγάλοι, τα ινδικά χοιρίδια, τα καναρίνια, τα κουνέλια, αγχώνονται και θλίβονται όταν ζουν χωρίς παρέα. Και επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι συνεχώς παρόν, ούτε όμως η παρουσία του μπορεί να αντικαταστήσει αυτή ενός άλλου ζώου, είναι καλύτερα να υιοθετούνται δύο μαζί. Αλλιώς, σύμφωνα με τον ελβετικό νόμο, θεωρείται κακοποίηση του ζώου. Μέχρι το 2016 και σύμφωνα με τον ίδιο νόμο, οι κηδεμόνες που υιοθετούσαν ένα κουτάβι, έπρεπε να πληρώσουν και να παρακολουθήσουν μαθήματα για τις ανάγκες του ζώου, τη συμπεριφορά του, αλλά και τη βόλτα του.

Μπορεί ο σκύλος να απολαύσει την παραλία και το μπάνιο του μαζί μας; – Τι αναφέρει η νομοθεσία

Με την άνοδο της θερμοκρασίας, πολλοί επιλέγουν να περάσουν χρόνο στην παραλία μαζί με τον τετράποδο φίλο τους.

4. Στη Γερμανία, οι κηδεμόνες σκύλων πληρώνουν φόρο, τον Hundesteuer.

O φόρος κατοικίδιου είναι ένας δημοτικός φόρος που πληρώνουν ετησίως οι κηδεμόνες. Δεν είναι υποχρεωτικός από το κράτος, αλλά κάθε δήμος καθορίζει το αν και πόσο θα πληρώνουν οι δημότες τον Hundesteuer. Σκοπός του είναι να κάνει τους ανθρώπους να το ξανασκέφτονται όταν θέλουν να υιοθετήσουν πολλά κατοικίδια. Όταν λοιπόν κάποιος υιοθετεί ένα κουτάβι ή μετακομίζει σε μια καινούρια περιοχή της Γερμανίας, θα πρέπει να απευθυνθεί στο δήμο για να δει αν πρέπει να πληρώσει φόρο. Αν ναι, τότε αφού πληρώσει, λαμβάνει ένα ταμπελάκι απόδειξης, το οποίο πρέπει να φοράει ο σκύλος σε εμφανές σημείο, έτσι ώστε σε τυχόν έλεγχο στο δρόμο να μπορεί ο κηδεμόνας να το δείξει. Σε κάποιες περιοχές ο φόρος είναι ίδιος για κάθε σκυλί που υιοθετεί ένας κηδεμόνας, ενώ σε άλλες, ανεβαίνει κλιμακωτά. Για παράδειγμα, στο Αμβούργο για κάθε σκύλο του, ο δημότης πληρώνει 90€. Στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία (το μεγαλύτερο ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας), ο κηδεμόνας πληρώνει για τον πρώτο σκύλο 96€, για τον δεύτερο 150€ και για κάθε επόμενο 180€.

Σε πολλές χώρες του κόσμου θα συναντήσετε τέτοιους νόμους, όπως για παράδειγμα στην Κίνα που επιτρέπει μόνο έναν σκύλο σε κάθε σπίτι και μάλιστα πρέπει να έχει συγκεκριμένο ύψος, όχι μεγαλύτερο από 35.5 εκατοστά. Ας ελπίσουμε όλες οι χώρες, μαζί και η Ελλάδα, να θεσπίζουν νόμους στοχευμένους στην μείωση των αδέσποτων και στην καταπολέμηση της κακοποίησης και της προάσπισης της ποιότητας ζωής όλων των ζώων.