Αρκετές ήταν οι γάτες που πέρασαν από τη ζωή μου. Ή καλύτερα, που πέρασα εγώ από τη δική τους. Όλες τις λάτρεψα. Για όλες έχω κλάψει πολύ. Συχνά έρχονται και στα όνειρά μου. Δεν είναι όμως πάντα χαρούμενα τα όνειρα αυτά.

Όλοι που ζήσαμε με ένα- ή περισσότερα- ζωάκια και το αγαπήσαμε πολύ το βλέπουμε συνήθως στα όνειρά μας. Τον πρώτο καιρό μετά τον θάνατό του συχνά. Όσο περνούν τα χρόνια όχι τόσο συχνά. Αλλά αυτό εξαρτάται από τη σχέση που είχαμε μαζί του και το πώς διαχειριζόμαστε γενικά τις απώλειες.

Το να ξαναδείτε τον αγαπημένο σας σκύλο ή την αγαπημένη σας γατούλα στο όνειρό σας μπορεί να είναι κάτι σαν ένα ξεχωριστό δώρο, ένας τρόπος να παρατείνετε τον χρόνο που περάσατε μαζί. Ακόμα και όταν ξυπνήσετε την επόμενη μέρα και θυμηθείτε ότι δεν υπάρχει πια, η ”νυχτερινή ”συνάντηση” μαζί του μπορεί να λειτουργήσει ως ένα μικρό βάλσαμο για την απώλειά του.

Ένα φυσιολογικό φαινόμενο

Σύμφωνα με την Judith Eve Rosen, κλινική κοινωνική λειτουργό με επίκεντρο τη θεραπεία απώλειας κατοικίδιων ζώων στη Νέα Υόρκη και το Κονέκτικατ των Ηνωμένων Πολιτειών, το να ονειρευόμαστε, όπως αναφέρει στο διαδικτυακό Kinship, το ζώο μας που πέθανε είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο- και συχνά θεραπευτικό. Παρατηρείται ότι το όνειρο είναι μια θετική εμπειρία. Νομίζω ότι είναι ο τρόπος του εγκεφάλου να μας παρηγορήσει. H ιδέα της συνέχισης της σχέσης με το κατοικίδιό μας που δεν είναι πλέον στη ζωή μπορεί να αποδειχθεί πιο θεραπευτική από την προσπάθεια διακοπής της σύνδεσης. Το να ονειρεύεστε το κατοικίδιο ζώο σας είναι ένας τρόπος να διατηρήσετε αυτό το δεσμό.”

Τα 4 πιο συνηθισμένα όνειρα που βλέπουμε μετά την απώλεια του κατοικιδίου μας

Όπως λοιπόν αναφέραμε, το να δούμε το ζώο μας μετά τον θάνατό του στα όνειρά μας είναι κάτι φυσιολογικό. Τα όνειρα διαφέρουν όμως σε κάθε άνθρωπο.

Εγώ βλέπω τον εαυτό μου να τον τρώνε οι ενοχές. Αυτό κυριαρχεί στα περισσότερα όνειρά μου. Μήπως έπρεπε να κάνω κάτι άλλο να αποτρέψω τον θάνατό του; Το πάλεψα αρκετά; Το αγάπησα πολύ; Κατάλαβε ότι το αγάπησα; Είχε τη ζωή που του άξιζε; Ή ξαναζώ τον θάνατό του.

Ένα άλλο όνειρό που βλέπω- όσα χρόνια και αν έχουν περάσει– είναι ότι το χάνω. Άφησα κατά λάθος ανοιχτή την πόρτα και έφυγε. Και δεν μπόρεσα να το βρω. Έφυγε από το αυτοκίνητο. Και πολλά άλλα πολύ δυσάρεστα.

Ας δούμε όμως τα πιο κοινά όνειρα που βλέπουν οι περισσότεροι άνθρωποι μετά το θάνατο του ζώου τους, σύμφωνα με τους ειδικούς.

1. Το ζωάκι μας μάς γλείφει στο πρόσωπο- Ή ότι εμείς το χαϊδεύουμε

H Wendy Van de Poll, πιστοποιημένη σύμβουλος πένθους για απώλεια κατοικιδίων και συγγραφέας best seller βιβλίων, αναφέρει στο Kinship: ”Τα συγκεκριμένα όνειρα είναι συνηθισμένα μεταξύ των ανθρώπων που βρίσκονται στα πρώτα στάδια του πένθους, είναι συντετριμμένοι και επιθυμούν να έχουν σωματική επαφή με το κατοικίδιό τους. Ακόμα και αν το ζώο δεν είναι πια μαζί μας, το νευρικό μας σύστημα ”θυμάται” την έντονη αίσθηση που μας έχει προκαλέσει. Το να δούμε ή το να νιώθουμε στον ύπνο μας κάποια σωματική επαφή μαζί του, αυτό είναι κάτι που μπορεί να βοηθήσει τον εγκέφαλό μας να αποδεχτεί την απώλεια και να μας βοηθήσει επίσης να αισθανθούμε ασφαλείς.

2. Το ζώο μας είναι υγιές, χωρίς κανένα πρόβλημα

Το να βλέπει κανείς το κατοικίδιό του υγιές και ευτυχισμένο αποτελεί μεγάλη ανακούφιση, κάτι απολύτως λογικό. ”Αν κάποιος βλέπει στο όνειρό του ότι ο σκύλος ή γάτα του τρέχουν ελεύθερα σε ένα όμορφο μέρος, αυτή η εικόνα μπορεί πραγματικά να τον βοηθήσει να προχωρήσει στην αποδοχή και να μειώσει τη θλίψη του. Μπορεί να τον κάνει να νιώσει λίγη χαρά”, αναφέρει χαρακτηριστικά η Van de Poll.

3. Ξαναζούμε τον θάνατό του

Όπως ανέφερα πιο πάνω, και αυτό είναι ένα όνειρο που βλέπω συχνά. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι κηδεμόνες που βίωσαν κάποιο τραυματικό γεγονός με το θάνατο του κατοικίδιου ζώου τους, όπως ένα ξαφνικό ατύχημα ή μία θανατηφόρα ασθένεια που ήταν πολύ γρήγορη, όπως καρκίνος, σε νεαρή ηλικία πιο συχνά, μπορεί να ξαναζήσουν την εμπειρία του θανάτου του σε ένα όνειρο, ως έναν τρόπο αντιμετώπισης της ενοχής τους που μπορεί να έχουν. Αυτό μπορεί επίσης να φέρει στο μυαλό σκέψεις για το τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει διαφορετικά. Ακριβώς, όπως εγώ.

Πολλοί ειδικοί στη συγκεκριμένη- και όχι μόνο- περίπτωση συμβουλεύουν ότι μπορεί κάποιος να βοηθηθεί σημαντικά κάνοντας θεραπεία για μετατραυματικό στρες.

4. Μήπως ο θάνατός του ήταν δικό μας λάθος

Οι ενοχές, για άλλη μια φορά. Και αυτή τη φορά στη σκληρότερή τους εκδοχή. Μήπως είμαστε εμείς υπεύθυνοι για το χαμό του; Μήπως ήταν λάθος η ευθανασία που κάναμε; Μήπως. Μήπως.

Σε αυτή την περίπτωση η ειδικός θα πει κάτι πραγματικά ενδιαφέρον: ”Εδώ υπάρχει μια άρνηση του γεγονότος. Το μυαλό μας δυσκολεύεται να δεχτεί ότι αυτό είναι οριστικό. Μπορεί επίσης να είναι κάτι σαν ευχή ή κάτι σαν μια συμβολική ανάσταση. Ζει ακόμα μέσα μας. Και δεν συνέβη τίποτα κακό ή λάθος”.

Και αν δεν ονειρευόμαστε το κατοικίδιό μας;

Και αυτό είναι επίσης απολύτως φυσιολογικό. Μπορεί και να μη θυμάστε τα όνειρά σας ή ίσως δεν ”χρειάζεστε” τα όνειρα, είτε επειδή έχετε ήδη αποδεχτεί τον θάνατό του ζώου σας, είτε επειδή, λόγω των πολιτιστικών-θρησκευτικών σας πεποιθήσεων, ο θάνατος δεν σας προκαλεί αναστάτωση.

Ο κάθε άνθρωπος βιώνει το πένθος, είτε έχει να κάνει με άνθρωπο είτε με ζώο, με διαφορετικό τρόπο και κάθε απώλεια την επεξεργάζεται διαφορετικά. Ό,τι και να συμβαίνει στην περίπτωση του αγαπημένου σας ζώου που πέθανε, είτε το βλέπετε στα όνειρά σας είτε όχι, ένα πράγμα να ξέρετε: Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν το αγαπήσατε.