Μια επικίνδυνη νόσος που έχει μετατραπεί σε καλοκαιρινό άγχος, με τα σωστά μέτρα, δεν είναι ανίκητη. Το καλοκαίρι έχει την ανεμελιά του: βόλτες στη θάλασσα, παιχνίδια στην αυλή, απογευματινές εξορμήσεις με τον σκύλο μας να τρέχει χαρούμενος.

Όμως, σε χώρες όπως η Ελλάδα, η ζέστη δεν φέρνει μόνο παγωτά και ήλιο, φέρνει κουνούπια και σκνίπες. Κι εκείνες, με τη σειρά τους, φέρνουν μαζί τους έναν σιωπηλό αλλά επικίνδυνο συνεπιβάτη: τη λεϊσμανίωση, ή αλλιώς καλαζάρ.

Για όσους δεν τη γνωρίζουν καλά, η λεϊσμανίωση είναι μια παρασιτική νόσος που μεταδίδεται μέσω του τσιμπήματος της σκνίπας. Δεν μεταδίδεται από σκύλο σε σκύλο, ούτε από σκύλο σε άνθρωπο άμεσα. Ο μοναδικός τρόπος μετάδοσης είναι το τσίμπημα, και γι’ αυτό η πρόληψη είναι το παν.

Παλαιότερα, οι περισσότεροι την φοβόντουσαν. Θεωρούσαν ότι όποιος σκύλος νοσήσει είναι καταδικασμένος. Η εικόνα ενός σκύλου με λεϊσμανίωση ήταν συνώνυμη με το «δεν μπορείς να τον βοηθήσεις». Ευτυχώς, πλέον αυτό έχει αλλάξει.

Η νόσος σήμερα

Η λεϊσμανίωση έχει εξελιχθεί από μία σχεδόν θανατηφόρα διάγνωση σε μια χρόνια πάθηση που, με την κατάλληλη φροντίδα, μπορεί να ελεγχθεί. Τα φάρμακα που υπάρχουν πλέον βοηθούν τον οργανισμό να κρατήσει υπό έλεγχο το παράσιτο και να ζήσει το ζώο μια ποιοτική ζωή. Βασικό είναι να διαγνωστεί έγκαιρα.

Όμως, εδώ βρίσκεται και η πρόκληση. Συχνά δεν υπάρχουν εμφανή συμπτώματα. Το καλαζάρ μπορεί να κοιμάται σιωπηλά μέσα στον οργανισμό για μήνες. Ένα ελαφρώς θαμπό τρίχωμα, λίγη κόπωση, μικρή απώλεια βάρους, τίποτα ανησυχητικό με την πρώτη ματιά. Όμως όλα αυτά μπορεί να είναι τα πρώτα καμπανάκια.

Η κλιματική αλλαγή αλλάζει και τη λεϊσμανίωση

Παλαιότερα, λέγαμε «Μάρτης με Νοέμβρη είναι οι επικίνδυνοι μήνες». Πλέον, οι θερμοκρασίες έχουν αλλάξει. Οι σκνίπες εμφανίζονται όλο τον χρόνο, ακόμη και τον Δεκέμβρη, αν η θερμοκρασία το επιτρέπει. Η απειλή δεν είναι πια εποχική. Είναι σχεδόν σταθερή.

Γι’ αυτό, η πρόληψη δεν πρέπει να είναι υπόθεση τριών μηνών. Πρέπει να γίνει καθημερινή συνήθεια. Οι κηδεμόνες πρέπει να φορούν στον σκύλο αντιπαρασιτικό κολάρο ή να εφαρμόζουν αμπούλες που καλύπτουν και τις σκνίπες. Υπάρχουν και σπρέι με σιτρονέλα ή αιθέρια έλαια που λειτουργούν συμπληρωματικά. Και φυσικά, το πιο ισχυρό όπλο είναι το εμβόλιο κατά της λεϊσμανίωσης, το οποίο πλέον είναι διαθέσιμο και στην Ελλάδα.

Τι μπορείτε να κάνετε ως κηδεμόνας

1. Εμβολιασμός και αντιπαρασιτικά: Ρωτήστε τον κτηνίατρό σας αν το εμβόλιο ενδείκνυται για το δικό σας σκυλάκι. Σε κάθε περίπτωση, χρησιμοποιήστε όλον τον χρόνο τα σωστά αντιπαρασιτικά μέσα.

2. Αποφυγή επικίνδυνων ωρών: Οι σκνίπες δραστηριοποιούνται κυρίως από το σούρουπο μέχρι τα μεσάνυχτα. Αν βγείτε έξω εκείνες τις ώρες, μείνετε σε φωτεινά και ανοιχτά μέρη, όχι σε σημεία με βλάστηση ή στάσιμα νερά.

3. Ετήσιος αιματολογικός έλεγχος: Ακόμα κι αν ο σκύλος σας φαίνεται υγιής, ένας ετήσιος τίτλος αντισωμάτων μπορεί να εντοπίσει νωρίς μια λοίμωξη. Όσο νωρίτερα εντοπιστεί, τόσο καλύτερα αντιμετωπίζεται.

4. Παρατήρηση: Αν παρατηρήσετε ότι το ζώο σας κουράζεται πιο εύκολα, τρώει λιγότερο, έχει δερματικά προβλήματα, πιτυρίδα ή μεγαλωμένα νύχια, επισκεφθείτε τον κτηνίατρο.

Όχι φόβος- Μόνο ενημέρωση

Το καλαζάρ δεν είναι καταδίκη. Είναι απλώς ένας εχθρός που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, και να τον κρατήσουμε μακριά. Δεν χρειάζεται να ζείτε με τον φόβο. Χρειάζεται να ζείτε με επίγνωση.

Και κυρίως, μην αφήσετε την παραπληροφόρηση να σας τρομάξει. Ένας σκύλος με λεϊσμανίωση δεν είναι “μολυσματικός” για εσάς ή τα άλλα ζώα σας. Δεν χρειάζεται απομόνωση, χρειάζεται αγάπη, φροντίδα και σωστή θεραπεία.

Φορέστε λοιπόν στο αγαπημένο σας κατοικίδιο το σωστό κολάρο, κάντε το εμβόλιο, βάλτε αμπούλα, ζητήστε εξέταση αίματος κάθε χρόνο. Μη βασίζεστε μόνο στο ότι “φαίνεται καλά”. Η λεϊσμανίωση προτιμά τη σιωπή, και αυτό την κάνει επικίνδυνη.

Εσείς όμως, ως κηδεμόνας, είστε το πρώτο και καλύτερο φίλτρο προστασίας για τον σκύλο σας. Με λίγη προσοχή, μπορείτε να απολαύσετε μαζί τον ήλιο, τις βόλτες και τα καλοκαίρια, χωρίς φόβο. Μόνο με φροντίδα.