Συχνά βλέπουμε πτηνά με εντυπωσιακά χρώματα, τα οποία όμως ζουν κυρίως σε άλλες χώρες και τροπικά δάση. Έχει όμως και η Ελλάδα ένα πτηνό, που είναι μόνιμος κάτοικος στη χώρα και εντυπωσιάζει με την ομορφιά του.

Φυσικά, μιλάμε για την εντυπωσιακή Γαλαζοπαπαδίτσα, που ξεχωρίζει για την ομορφιά της, αλλά και τις λεπτεπίλεπτες κινήσεις της. Είναι πολύ πιθανό να τη συναντήσετε το φθινόπωρο σε κάποιο πάρκο, ακόμη και στον κήπο σας ή τον φράχτη σας, ενώ της αρέσει να ζει και στα μεικτά δάση, αυτά δηλαδή στα οποία υπάρχουν διάφορα είδη δέντρων και κωνοφόρα και φυλλοβόλα.

Το επιστημονικό της όνομα είναι Cyanistes caeruleus, στα αγγλικά λέγεται Blue Tit, και είναι από τις πιο όμορφες της οικογένειας των Παρίδων. Ξεχωρίζει για το λαμπερό γαλάζιο χρώμα στα φτερά, το κεφάλι και την ουρά της, που κάνει αντίθεση με τις κίτρινες και τις λευκές αποχρώσεις στα φτερά της. Το κάτω μέρος του σώματος είναι κίτρινο και η ράχη πρασινωπή. Τα λευκά μάγουλα της Γαλαζοπαπαδίτσας αυλακώνει μία μαύρη γραμμή που περνάει από το μάτι και περιβάλλει το σβέρκο καταλήγοντας στο μαύρο πηγούνι ενώ στο κεφάλι φέρει ένα χαρακτηριστικό γαλάζιο «φέσι». Οι νεαρές έχουν ράχη καστανοπράσινη και κίτρινα μάγουλά.

Στην οικογένεια ανήκουν και τα εξής πτηνά:

– Καλόγερος ή Μεγαλοπαπαδίτσα (Parus major)
– Βουνοπαπαδίτσα (Poecile montana)
– Ελατοπαπαδίτσα ή Λευκοσβερκοπαπαδίτσα (Perioarus Ater)
– Σκουφοπαπαδίτσα (Parus cristatus)
– Καστανοπαπαδίτσα ή Μαυροσκουφοπαπαδίτσα (Poecile palustris)
– Μαυρολαιμοπαπαδίτσα ή Κλειδωνάς (Poecile lugubris)
– Αιγίθαλος (Aegithalos caudatus)

Είναι ιδιαίτερα ζωηρό και κοινωνικό πτηνό, που δεν χάνει την καλή του διάθεση και κινητικότητα, τόσο το φθινόπωρο όσο και τον χειμώνα. Όσο για το καλοκαίρι, το τραγούδι της συντροφεύει τους ανθρώπους που κάνουν διακοπές ή ζουν κοντά σε μέρη με δέντρα. Τότε η γαλαζοπαπαδίτσα κυκλοφορεί με όλη της την οικογένεια, αφού τα μικρά της έχουν μεγαλώσει και μπορούν να ακολουθήσουν τους γονείς στις περιηγήσεις τους. Είναι δενδρόβιο, ακροβατεί στα κλαδιά και πηδάει από κλαδί σε κλαδί, αναζητώντας έντομα και προνύμφες εντόμων που αποτελούν την κύρια τροφή της. Έχει εξοικειωθεί με την ανθρώπινη παρουσία, γι’ αυτό και συναντάται στα δέντρα που βρίσκονται σε κήπους και αυλές σπιτιών.

Στο παρελθόν αποτελούσε φυσικό παρασιτοκτόνο για τα οπωροφόρα δέντρα των σπιτιών, όπως οι μηλιές, οι αχλαδιές, οι κυδωνιές, οι πορτοκαλιές και οι λεμονιές. Όλα όμως τα πτηνά της οικογένειας αποτελούν σύμμαχο της αγροτικής υπαίθρου της χώρας, αφού τρέφονται με ζωύφια και παράσιτα που καταστρέφουν τις καλλιέργειες.

Κοκκινολαίμηδες: Τα αξιολάτρευτα ωδικά πτηνά του χειμώνα που βλέπουν «κόκκινο» όταν απειλούνται

Όπως το χελιδόνι σημαίνει τον ερχομό της άνοιξης, έτσι ο κοκκινολαίμης αποτελεί σύμβολο του χειμώνα.

Η γαλαζοπαπαδίτσα δεν έχει ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια για το πού θα χτίσει τη φωλιά της. Μπορεί να τη φτιάξει σε ένα δέντρο, να τη φτιάξει από την αρχή, να βρει μια παλιά, αλλά θα βολευτεί ακόμα και σε ένα αυτοσχέδιο κουτί που θα βρει σε μια κολόνα. Τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι ξεραμένα φύλλα και βρύα. Το χτίσιμο της φωλιάς το αναλαμβάνει κυρίως το θηλυκό πτηνό.

Γεννάει την περίοδο από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο και κάνει από 6 μέχρι 12 αυγά. Κλωσάει μόνο το θηλυκό επί 13–14 ημέρες αλλά φροντίζουν τους νεοσσούς και οι δύο γονείς. Τα νεαρά είναι σε θέση να πετάξουν μετά από 18 – 20 ημέρες.

Mε πληροφορίες από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και τον ΜΔ Εθνικών Πάρκων Νέστου-Βιστωνίδας & Ροδόπης-ΟΦΥΠΕΚΑ, Ορεινή Αρκαδία